مکتوب شوکران در 2:43 PM
مرگ سقراط . اثر
Jacques Louis David
راستی را خواسته باشیم،
شوکران
تاوان تمنای حقیقت است و خونبهای تشنگی آگاهی.
حقیقتی که ویل دورانت کشف آن را بزرگترین خطای تاریخ بشری دانسته و هرگز آن را لایق اینچنین جستجوی مشتاقانه نمی دانست.
نیچه در مقام دفاع از ارزش حقیقت بر این باور بود که در سرتاسر کتاب عهد جدید تنها یک چهره شایسته احترام دیده می شود و آن را پیلاطوس نایب امپراتور روم می دانست که
با پرسش پر ارزش و طعنه آمیز "حقیقت چیست؟" کتاب عهد جدید را غنی ساخته است.
حقیقت هر چه که هست، ازجنس روشنی است و از سنخ روشنگری و از همین جاست که اشباح شبکوک تاریکخانه ها تاب فرو افتادن نقاب از رخ چو خورشید آن را ندارند.
پس جزای ارمغان روشنایی پرومتئوس برای انسان چیزی جز خشم زئوس و زنجیر شدن در المپ ودر آتش در آمدن جوردانو برونو،بردار شدن حلاج و قربانی شدن عین القضات
نخواهدبود.
و اکنون دراین عصر بی اسطوره، که ماتریکس های دنیای مدرن آگاهی انسان رادر بندکشیده و باورهای مقدسش را به یغما برده اند ،"دانستن یا ندانستن؟"مسئله اصلی است!.
و این بار این شوکران
همت کشیدن بار امانت بر دوش گرفته و بر سرآنست که گر ز دست برآیدچونان جام مقدسی در طلب جمع آوری قطرات مقدس حقیقت درآید.
پس نیت آن دارم که در این خلوت نویسی های شوکرانی قد قامت کرده و بیرون از هرگونه سرسپردگی های دگماتیک از حقیقت و برای حقیقت بنوبسم.
وجز در برابر او خضوع وخشوع ننمایم تا رسیدن به خلوتگه خورشید و ذات مقدس باری.
تحریریه
0 نظر:
Post a Comment
خانه >>