حسین ، محی الدین شهید

باز گرد شمس می گردم عجب!
هم ز فرّ شمس باشد این سبب
مهم نیست که کجا هستی و چه می کنی؟ محرم که می آید "هل من ناصر ينصرني" سراسر وجودت را پر می کند و این عاشوراست که بخود می خواندت.سینه تف میکند برای مقتل خوانی و دل شیدای با او شدن، نه از سر مداحی و سله گیری! بلکه تمرین مشق عاشورا، یعنی تفسیرعزت وشهادت برای احیای حریت.ولی به قول مرحوم دکتر شریعتی:" افسوس که اینها به جای اینکه افکار حسین را به ما بیاموزند ، تنها زخمهای تنش را نشان می دهند و بزرگترین دردش را بی آبی معرفی می کنند." و حسین را نمی توان در این ابیات و مرثیه های مظلوم ساز!حصر نمود واز او نان دانی ساخت. که حسین یعنی دعای عرفه. و به تعبیر زیباتر دکتر مهاجرانی " اگر بخواهیم تابلوی نیایش عرفه را ترسیم کنیم می شود عاشورا . "
من چه گویم یک رگم هوشیار نیست
شرح آن یاری که او را یار نیست
بشنوید :